-zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, które jest świadczeniem jednorazowym, pieniężnym i mającym stanowić sposób złagodzenia cierpień fizycznych i psychicznych poszkodowanego. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w swoim wyroku, ustalenie wysokości zadośćuczynienia przewidzianego w art. 445 § 1 k.c. wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności istotnych dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy, takich jak: wiek poszkodowanego, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie), rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiowa oraz inne czynniki podobnej natury;
-zwrotu wszelkich kosztów związanych z leczeniem i rehabilitacją oraz lepszym odżywianiem poszkodowanego, opieką nad poszkodowanym, transportu poszkodowanego i jego bliskich, adaptacji mieszkania stosownie do potrzeb poszkodowanego, a także przygotowania go do wykonywania nowego zawodu (art. 444 § 1 k.c.);
-renty uzupełniającej, która ma stanowić wyrównanie różnicy w dochodach osiąganych przez poszkodowanego przed zdarzeniem w stosunku do dochodów uzyskiwanych przez niego po zdarzeniu wywołującym szkodę (art. 444 § 2 k.c.);
-jednorazowego odszkodowania, które jest uzasadnione w szczególności gdy poszkodowany w następstwie błędnej dycyzji medycznej stał się inwalidą, a jednorazowe świadczenie umożliwi mu wykonywanie innego zawodu, czy też rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej, przy czym jeżeli poszkodowany korzysta z tego świadczenia traci prawo do renty uzupełniającej (art. 447 k.c.);
-renty z tytułu zwiększonych potrzeb polegającą na zapewnieniu poszkodowanemu środków potrzebnych do poprawy stanu jego stanu zdrowia po zdarzeniu, a związanych z jego leczeniem i rehabilitacją, lepszym odżywianiem oraz sprawowaną nad nim opieką (art. 444 § 2 k.c.), zwrotem utraconych zarobków.
W sytuacji, gdy wskutek błędu lekarskiego poszkodowany poniesie śmierć,najbliższy członek rodziny może ubiegać się o wypłatę:
-stosownego odszkodowania jeżeli wskutek śmierci poszkodowanego nastąpiło znaczne pogorszenie sytuacji życiowej jego najbliższych, chodzi tutaj o szeroko pojęty uszczerbek natury ekonomicznej występujący po stronie najbliższych po śmierci poszkodowanego (art. 446 § 3 k.c.);
-zwrot kosztów związanych z leczeniem i pogrzebem zmarłego poszkodowanego poniesionych przez członków jego rodziny (art. 446 § 1 k.c.);
-renty alimentacyjnej, która ma na celu uzupełnienie dochodów osób uprawnionych po śmierci poszkodowanego, wobec których na zmarłym ciążył obowiązek alimentacyjny i które za życia wspierał stale i dobrowolnie finansowo, a przemawiają za tym zasady współżycia społecznego (art. 446 § 2 k.c.);
-zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, które jest świadczeniem jednorazowym, pieniężnym i mającym stanowić sposób złagodzenia cierpień fizycznych i psychicznych najbliższych członków rodziny zmarłego w związku z błędem lekarskim poszkodowanego (art. 446 § 4 k.c.)
Aby udowodnić wszystkie poniesione koszty związane z leczeniem czy rehabilitacją należy gromadzić wszystkie rachunki mogące potwierdzić wysokość kosztów, które były skutkiem błędu lekarskiego. Oczywiście nie mniej ważna jest cała dokumentacja medyczna, która poświadcza poniesiony uszczerbek na zdrowiu.